Dag 56 Rustdag Saint-Jean-Pied-de-Port
9 mei 2015 - Saint-Jean-Pied-de-Port, Frankrijk
Gisteravond met Henri een afscheidsdiner gehad. Erg bijzonder dat je met een totaal vreemd iemand in 2 weken tijd een bijzondere band kan opbouwen. Lachen om elkaar en grapjes uithalen met elkaar. Henri gaf aan dat hij het erg leuk en bijzonder vond. Als we in de buurt zijn mogen we altijd op visite komen, eten en slapen was geen probleem. Dit alles geldt natuurlijk wederzijds. Na het eten naar mijn kamer met 10 vreemde personen die al in bed lagen. In ochtend hoor ik de nationaliteiten: Australië, Zuid Afrika, Duits, Frans, Zwitsers. 1 ervaren loper en de rest starters. De Australische vrouw is gestart in Geneve en het laatste stuk loopt ze met haar dochter van 15, een erg bijzondere ervaring lijkt mij. Een gekke dag om op te staan. Toch maar om 6.00 uur eruit, zoals iedereen om gezamenlijk te ontbijten. Al 55 dagen hetzelfde ritueel. (op 1 dag na dan in Reims waarbij ik rust moest nemen i.v.m.mijn enkel). Vandaag even niet lopen, wil wel graag. Stad bekeken en genieten van het even niet lopen. Thuis zal ik wel moeten afkicken, maar heb nog een paar weken de tijd om het dan af te bouwen.
Daarna mijn tas reorganiseren en op naar het postkantoor, ik ga spullen terugsturen. Mijn tent 1 x gebruikt, in Spanje zijn geen campings op de route. En er zijn genoeg goedkope slaapplaatsen. Kleding en andere overbodige zaken gaan retour. In totaal 2,8 kilo. Heerlijk zo'n rugzak van onder de 10 kilo. En niet te vergeten: mijn nieuwe schoenen ophalen. Op advies van Trudy mijn oude inlegzolen in de nieuwe schoenen gedaan en de hele dag aangehad. Dit is het derde paar schoenen die exact hetzelfde zijn en nooit problemen gehad met inlopen. Dat vertrouwen heb ik nu ook dat het goed komt. De stand tot nu toe: 1638,5 kilometer gelopen tot en met gisteren. Dan heb ik het nog niet over de vele kilometers na het lopen in stadjes, kerken en supermarkten om te bezoeken.
Tijdens al die kilometers goed kunnen nadenken over mezelf en alles in mijn omgeving. Wat is er anders geworden bij mezelf vraag ik me dan af? Ik denk niets, maar ik denk wel dat ik alles om me heen veel meer ga waarderen. Zoals Trudy, Anna en Daan, wat zijn we toch gelukkig zo samen als gezin. Het veel meer gaan genieten van elkaar en leuke dingen doen samen. Samen een spelletje doen, gaan fietsen, uit eten gaan. Of gewoon bij elkaar zijn en praten. Dit zijn erg belangrijke dingen in het leven. Heb zin in morgen, de laatste grens over naar Spanje. Het is totaal 26 kilometer en over een afstand van 18 kilometer 1230 meter klimmen. Het wordt 30 graden dus het luie zweet gaat er dan zeker uitkomen. Ben niet zo bang voor deze klimmen, Ardennen waren ook fors, daarna ook bijna iedere klimmen en dalen. Loop trouwens al 2 dagen in de Pyreneeën.
Wat een verhaal, maar het geeft wel aan dat je goed leert relativeren en misschien is dat wel precies de bedoeling. Je leert andere dingen waarderen mede ook omdat je ze anders beziet krijg je waarschijnlijk een nog bredere kijk op alles. Dan weet je ook beter te onderscheiden wat belangrijk is en wat niets voorstelde. Maar je kunt nu al gerust zeggen dat je tocht geslaagd is.
Heel veel klimmen maar het lukt je wel.
Veel wandel plezier maar weer .
Liefs Marian
¡Te deseo mucho éxito! Gr. Marcel
Xxx Femmy